من مواعظ علی بن الحسین‌علیه السلام:
وقال له رجلٌ: إنّی لأحبّک فی
اللّه حبّاً شدیداً، فنکس علیه السلام ثمّ قال: الّلهم إنّی أعوذبک أن
اُحَبّ فیک وأنت لی مبغض ثمّ قال له: أحبّک للذی تحبّنی فیه.
(تحف العقول صفحه ۲۸۲)
نکته
اساسی که در این بیان وجود دارد و درس بزرگی برای ما است، توجه فوری به
خطری است که در برابر چنین پدیده‌ای (محبوب بودن نزد مردم بخاطر خدا) انسان
را تهدید میکند. لذا وقتی آن مرد به حضرت عرض میکند که شما را برای خدا
دوست دارم نمی‌فرمایند: از تو متشکرم، یا خدا را بر این محبوبیت سپاس
میگویم، بلکه می‌فرمایند: «پرودگارا پناه به تو می‌برم از این که مردم مرا
به خاطر تو دوست داشته باشند ولی تو مرا دشمن داشته‌باشی» و این خطر بزرگی
است برای ما، نکند که مردم فکرکنند ما مخلصانه برای خدا کارمی‌کنیم و در
راه او قدم می‌زنیم اما حقیقتاًً ما اینطور نباشیم، و ظاهر و باطنمان یکی
نباشد و یا با اعمال خود موجبات غضب الهی را در خود بوجود آورده باشیم. و
در این صورت است که مردم به خاطر خدا ما را دوست دارند ولی خداوند - نعوذ
باللّه - دشمن ما میباشد.
درباره این سایت