امام حسن عسکرى علیه السّلام فرمودند:
روزى شخصى به همراه مردى که مدّعى بود او
قاتل پدرش مى باشد، به محضر امام سجّاد، زین العابدین علیه السّلام وارد شد تا آن
حضرت بین ایشان قضاوت نماید.
و چون حضور امام سجّاد سلام اللّه علیه رسیدند، پس
از صحبت هائى که مطرح گردید آن مردِ متّهم ، به قتل و گناه خود اعتراف کرد و گفت :
من پدر او را کشته ام .
امام سجّاد علیه السّلام فرمود: قاتل باید قصاص شود و پس
از آن به فرزند مقتول پیشنهاد عفو و بخشش قاتل را داد؛ ولى او نپذیرفت و تقاضاى
اجراى حکم قصاص را داشت .
در این هنگام ، امام علیه السّلام فرزند مقتول را مورد
خطاب قرار داد و اظهار داشت : چنانچه خود را از قاتل بهتر و مهمتر مى شناسى و
معتقدى که بر او فضیلتى دارى پس این جنایت را بر او ببخش و از گناهش درگذر.
در
جواب گفت : یابن رسول اللّه ! این قاتل بر من حقّ دارد و من مدیون او هستم ولیکن
حقّى را که او بر عهده من دارد ارزش آن را ندارد که بخواهم از خون پدرم و از حکم
قصاص دست بردارم و او را ببخشم.
حضرت فرمود: منظورت چیست و چه مى خواهى ؟
گفت : چنانچه او خودش مایل باشد، به
جاى قصاص با پرداخت دیه مصالحه مى کنم و او را مى بخشم .
امام سجّاد علیه
السّلام سؤ ال نمود: آن حقّى را که او بر تو دارد، چیست ؟
گفت : یاابن رسول
اللّه ! او مسایل اعتقادى توحید و معارف الهى ، رسالت و نبوّت رسول اللّه صلّى
اللّه علیه و آله ، همچنین امامت و ولایت ائمّه و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم
السّلام را به من آموخته و تلقین کرده است .
حضرت اظهار داشت : آیا این حقّ، سبب
بخشش نمى باشد و تو آن را سبک و ساده مى پندارى ؟!
و سپس حضرت افزود: به خدا
سوگند! ارزش چنین حقّى از خون تمام انسان هاى روى زمین - به جز از انبیاء و ائمّه
علیهم السّلام - بالاتر و برتر است ؛ و اگر یکى از ایشان خونش ریخته شود، تمام دنیا
ارزش جبران آن را نخواهد داشت .
طبرسی، احتجاج طبرسى : ج 2، ص 156، ح 190، به
نقل از تفسیر امام حسن عسکرى علیه السّلام : ص 596.
درباره این سایت